In Londen vroeg ik haar eens wat de kans was om de mensen tot de Theosophical Society aan te trekken, gezien de enorme wanverhouding tussen de aantallen leden en de miljoenen in Europa en Amerika die er niets over wisten of er niets om gaven. Ze leunde achterover in de stoel waarin ze voor haar schrijfbureau zat en zei: ‘Als je terugdenkt aan die dagen in 1875 en erna, waarin je geen mensen kon vinden die in je denkbeelden waren geïnteresseerd, en als je nu kijkt naar de wijdverspreide invloed van theosofische ideeën — hoe ze ook worden bestempeld — is het niet zo slecht. We werken niet alleen opdat de mensen zich theosofen zullen noemen, maar opdat de leringen die we koesteren de hele geest van deze eeuw mogen beïnvloeden en doordringen.’
Lees verder in: Biografie van H.P.B.